Ψάχνοντας λίγο σχετικά με τους EMO, κυρίως επειδή με ενδιαφέρει ως γονιός να ξέρω πως είναι τα παιδά σήμερα, βρήκα μετικά ενδιαφέροντα πράγματα. Τους συναντας λοιπόν στα σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος, πιτσιρίκια κυρίως ντυμένα με μαύρα ρούχα και βαμμένα μάτια. Μου θυμίζουν έντονα, όπως και στους μεγαλύτερους, τους goth τύπους (από εκεί προέρχονται άλλωστε) που είχαμε τέλη 80 με μέσα 90, και οι οποίοι σύχναζαν στην ιστορική Rebound.
To emo ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 στη Washington σαν παρακλάδι του hardcore punk. Τo όνομα σημαίνει «emotional» και περιγράφει punk με συναίσθημα. Στις μέρες μας η emo μουσική έγινε πιο mainstream και το emo ταυτίζεται με την αυτοκαταστροφή στους έφηβους: μελοδραματικοί στίχοι, βλέμματα στο κενό και χαρακωμένα χέρια. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, το emo έγινε συνώνυμο μιας εφηβικής στυλιστικής επανάστασης: μαύρα ρούχα, κολλητά τζιν, βάψιμο για αγόρια και κορίτσια, περίπλοκα κουρέματα, piercings, γραβάτες και νεκροκεφαλές. Ψωνίζουν κυρίως από το Black Roseμ το Topman και το Amber. Συχνάζουν αρκετά στα Rave Party τις Τετάρτες στο Bocca στο Closer και στο Underworld. Το καλοκαίρι πήγαν στο Schoolwave και στους Placebo. Ακούνε punk, screamo, emo, goth rock, glamour rock. Τους αρέσουν οι Panic at the Disco, oι Μy Chemical Romance, οι Fall Out Boy.
Στα πιο ουσιαστικά τώρα. Υπάρχουν παιδιά που χαρακώνονται μπροστά στους φίλους τους για να δείξουν πόσο emo είναι, και ο μιμιτισμός σε αυτές τις ηλικές είναιο επικίνδυνος. Εδώ τουλάχιστον, δεν ξέρω έξω, EMO πραγματικοί δεν υπάρχουν εδώ που τα λέμε, πάντα έτσι γινόταν σε σχέση με τα έξω, αλλά μόνο ότι πρέπει να αυτοκαταστραφώ για να πουλήσω μούρη στην παρέα κάνει το πράγμα άξιο προσοχής.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment